કરતો નથી

જુની આંખને નવા ચશ્મા

         જુના વખતમાં રોટલાનો કટકો લઇ બારણા કે આંગણામાં ઉભા રહી ખાતા બાળકને માવિત્રો બાવડું પકડી અંદર લઇ જઇ કહેતા ભાણા પર બેસી ખવાય આમ બારે ઊભા રહીને ખાઇએ તો લોકો હસે.આજે બુફે ડીનરમાં સૌ પ્લેટ હાથે પકડીને ઊભા રહી ખાય છે તેમાં કોઇ બુજુર્ગ જમીન પર બેસીને ખાય તો બાળકો કહેશે અદા આમ જમીન પર બેસીને ન ખવાય લોકો હસે.

                          જુના વખતમાં મારે એક વખત ગામડામાં જવાનું થયું. મારા મિત્રના જોડકાના બાળકોને તેની મા રોજ સવારે અકેક વાટકો ચપટી ખાંડ નાખીને પકડાવી દે. ભેશ દોહવા આવેલ ગોવાળ આ બંને બાળકોને વાટકામાં દુધ દોહી આપે અને એ બંને ત્યાં જ ઊભા રહી પી જાય. બંને બાળકો ગોળમટોળને તંદુરસ્ત હતા.આજની મા બજારમાંથી લાવેલ મલાઇ વગરનું દુધ ગરમ કરી તેમાં હોર્લિક્સ,બોર્નવિટા કે ઓવલટીન મિક્ષ કરી આપવામાં સારી સંભાળ લેનાર મમ્મી તરિકે ગૌરવ અનુભવે છે.જુના વખત મા બાળકોને સવારમાં ગરમાગરમા બાજરાના રોટલાને મસળી ઘી ગોળ નાખીને  ખવડાવતી,આજે બાળકોની મમ્મી પાસ્તા,મેગી કે મચુરિઇયન ખવડાવે છે.

             જુના વખતમાં ઉપર વાત કરી એ સવા દોઢ વરસના બાળક નાગુડિયા ફરતા હતા એમાં કશી નાનપ નહોતી. આજે એવા બાળકને માવિત્રો કહે છે શેમ શેમ જા ચડ્ડી પહેરી આવ.જુના વખતમાં બાળકો બાળોતિયા પહેરતા અને એ ભીનું કે ગંદુ થાય તો એ સાફ કરી ધોઇ સુકવીને ફરી ઉપયોગ કરાતો. આજના જમાનામાં એ પડોજણમાં કોઇ પડવા નથી માંગતું એટલે બાળકોને ડાઇપર પહેરાવવામાં આવે છે અને ગંદુ ડાઇપર ડસ્ટબીનમાં ફેકી દેવાય છે.

અરમાનના ફૂલ

આંખડી ટકરાય છે

જો અનાયસ આંખડી ટકરાય છે;

લાગતું એ જોઇને કતરાય છે;

આવતા જાતા મળે છે રાહમાં;

ના મળે તો આંખડી પથરાય છે

રોજ મળવાની ઘણી છે લાલસા;

મન ઘણું મુંજાઇને કરમાય છે

આજ મળશે કે નામળે જાણું નહીં;

જો મળે તો આંખડી હરખાય છે

દિલ મહીં એના હશે શું ચાલતું;

આજ મળતા કેટલું શરમાય છે

સ્મિત એનું કેટલું સાચું હશે;

યા હ્રદય ખોટું મને ભરમાય છે

પ્રેમના હોતા નથી કંઇ પારખા;

શું ‘ધુફારી’ એટલે ખચકાય છે

૨૭-૦૯-૨૦૧૪