લક્ષ્મી (૨)

(ગતાંક થી ચાલુ)

‘તેં અકીના લગ્ન ક્યારે કર્યા..?’          

‘ત્રણ વરસ થયા..’

‘તો કોઇ બાળ ગોપાળ…?’

‘ના હજી મારા વ્હાલાની મહેર નથી થઇ..”કહી સુશિલા મલકી

‘ત્રણ વરસે સંતાન નહીં બહુ કહેવાય..’

મુકતક (૨૬)

આજ મેં જોયો આયનો તે મહીં પડતા નજર,

ત્યાં નતી મારી છબી કાં ? તે મહીં પડતા નજર;

ના શરાબી હું હતો કે ભાંગની પણ નોતી અસર;

ત્યારે ‘ધુફારી’એ કહ્યું કે પ્રેમની થઇ ગઇ છે અસર

૦૭–૦૮–૨૦૧૬

પંખીની જેમ માળા બાંધતા ભુલી ગયા

મળેલી પાંખ તો પણ ઉડતા ભુલી ગયા

‘ધુફારી’ને હવે સમજાય છે ભુલો બધી

અગન એ થાય પહેલા ઠારતા ભુલી ગયા

૧૪-૧૧-૨૦૧૭

 

 

લક્ષ્મી

               સુશિલા અક્ષયના રૂમમાં પ્રવેશી ત્યારે અક્ષય પોતાના લેપટોપ પર કશું લખવામાં મશગુલ હતો,મા ને પોતાના રૂમમાં આવેલી જોઇ લેપટોપ કોરાણે મુકી પુછ્યું

‘હાં…બોલ મા કંઇ કામ હતું..?’,,

‘હા હવે કમાતા દિકરા માટે જીવનસાથીની શોધ આદરવી જોઇએ..’સુશિલાએ અક્ષયની બાજુમાં બેસી પીઠ પસવારતા કહ્યું

‘મારા લગ્નની તને અત્યારથી ચટપટી લાગી ગઇ આ નોકરી મળી તેને છ મહિના પણ નથી થયા..’અક્ષયે વાત ટાળતા કહ્યું

શાને કરે

ચહેરા પરે તું કેશ કેરૂ આવરણ શાને કરે

તેના પછી ચહેરા તણું અવતરણ શાને કરે

હું રાહ જોતો બસ રહું તારા કશા વાવડ નથી

મનસુબો

દીકરાઓને ભણાવવા અને પરણાવવા પાછળ મરણ મૂડી વાપરી ખૂંવાર અને ઘરભંગ થયેલ અને પત્નીની વિયોગમાં ઝુરાપો વેઠતા પથારી વસ મોરારજીને હવે વૃધ્ધાશ્રમમાં મૂકી આવવાની અને પછી આ બંગલાનું વેંચાણ કરી સરખા ભાગે રકમ વ્હેંચી લેવાની તજવીજની મનસુબો તેના ત્રણ દીકરા જતીન,માધવ અને રાઘવ કરી રહ્યા હતા ત્યાં બેડરૂમમાંથી મોરારજીનો સાદ સંભળાયો

‘જતીન દીકરા જરા અહીં આવતો.’

‘આ ડોસો સુખે બેસવા પણ નહીં દે’ એવો બડબડાટ કરતા ‘એ આવું બાપુજી’ કહી ક મને જતીન મોરારજીની પથારી પાસે આવી કહ્યું

વ્હેમ લાગે છે

તમરા તણો આવાઝ ઝાંઝર જેમ લાગે છે

કો યૌવના ક્યાં ચાલતીનો વ્હેમ લાગે છે

સંધ્યા તણાં રંગો છવાયા આભમાં જાણે